TADEUSZ Franciszek MACHNOWSKI, poeta, prozaik, uczestnik niemal wszystkich wydarzeń literackich Bibliotece, kolejny Narwiak odmaszerował w niedzielę 30 sierpnia na Niebiański Parnas Literacki, na spotkanie z przyjaciółmi Narwiakami Dionizym, Edwardem i Alfredem. Teraz we czterech wspólnie będą odwiedzać naszą błękitną Narew, ukochaną rzekę poetów.

Urodził się 4 października 1937 roku we wsi Ostrykół Dworski w gminie Długosiodło (powiat wyszkowski) nad rzeką Narwią. Od 1976 r. mieszka w Ostrołęce. Przez długie lata pracował w Zakładowym Domu Kultury Ostrołęckich Zakładów Celulozowo – Papierniczych, któremu dyrektorował wówczas Dionizy Maliszewski.

Debiutował w 1965 r. na łamach  Tygodnika Kulturalnego. Swoje wiersze drukował również  w Kamenie, Zielonym Sztandarze, Trybunie Mazowieckiej, Barwach, Zarzewiu, w kwartalniku  Twórczość Ludowa, Poezji Dzisiaj, Przydrożach i innych. Utwory poetyckie T. Machnowskiego odnajdziemy także w wielu almanachach poetyckich.
Był współtwórcą Grupy Literackiej Narew,  laureatem nagrody poetyckiej im. Jana Pocka. Członek Związku Literatów Polskich.

Narew, przyroda nadnarwiańska i człowiek – to główne tematy jego twórczości poetyckiej i prozatorskiej.  Był jednak zakochany w rzece, bardzo z nią związany. Mimo że zmieniał miejsca zamieszkania to zawsze były one nad Narwią. Jego poezja przesycona jest miłością do rzeki i nadnarwiańskiej przyrody. Codziennie po obiedzie wędrował na most Madalińskiego skąd spoglądał na rzekę, to był rytuał, który trwał niemal do końca Jego ziemskiej wędrówki. O rzece i jej otoczeniu mógł opowiadać godzinami.

Ostatni raz widzieliśmy się z Tadeuszem na wieczorze literackim z Wojciechem Kassem 9 marca br. w Klubie przy Studziennej, trzy dni później zamknięto przed koronawirusem biblioteki i cały świat. To był niezwykle trudny czas dla Poety, dla którego bywanie w Bibliotece, w Galerii czy Muzeum, spotkania z ludźmi, rozmowy było całym sensem Jego życia. Nagle Mu to odebrano, pozostała Mu tylko Narew, którą codziennie odwiedzał.
Któż nam teraz, Panie Tadeuszu, będzie opowiadał te niesamowite historie o Narwi, o śpiewie ptaków .... Któż będzie się przekomarzał czy wypić na spotkaniu w bibliotece kawę, herbatę, a może.... Kto będzie zwracał się do bibliotekarek i młodych poetek "Drogie czarowniczki"?

Tadeusz Machnowski WYDAŁ DRUKIEM:
Poezja:
-    Wiersze.- Warszawa, 1971
-    Między ostrzem słowa a językiem miecza.-Warszawa, 1975
-    Za podwójną gardą.- Ostrołęka, 1982
-    Las.- Ostrołęka,1984
-    Wieżowce.- Ostrołęka, 1985
-    Małe mauzoleum.- Ostrołęka, 1987
-    Niebieski prom.-  Ostrołęka, 1991
-    Miejsca serdeczne.- Ostrołęka, 1999
-    Mały koncert ziołowy.- Ostrołęka, 1999
-    Nagle łódź się zachwiała.- Ostrołęka, 1999
-    Sens życia.- Ostrołęka, 1999
-    Ustronia i uroczyska. - Ostrołęka, 1999
-    Schodami do nieba. - Ostrołęka, 2008
-    Narwiobóle. - Durlasy, 2010
-    Jutro będzie inaczej. - Kraków, 2012
-    Odmarsz rówieśników. - Ostrołęka, 2014
-    Spowiedź safanduły. - Ostrołęka, 2015
-    Melodie młodości. - Ostrołęka, 2016  
-    Monogramy i ornamenty. - Ostrołęka, 2018
Proza:
-    Legenda Narwi.- Ostrołęka, 2001
-    Nadnarwiańskie niezapominajki.- Ostrołęka, 2003
-    Bug z nami Narwio. - Ostrołęka, 2013