TADEUSZ Franciszek MACHNOWSKI, poeta, prozaik, uczestnik niemal wszystkich wydarzeń literackich Bibliotece, kolejny Narwiak odmaszerował w niedzielę 30 sierpnia na Niebiański Parnas Literacki, na spotkanie z przyjaciółmi Narwiakami Dionizym, Edwardem i Alfredem. Teraz we czterech wspólnie będą odwiedzać naszą błękitną Narew, ukochaną rzekę poetów.
Urodził się 4 października 1937 roku we wsi Ostrykół Dworski w gminie Długosiodło (powiat wyszkowski) nad rzeką Narwią. Od 1976 r. mieszka w Ostrołęce. Przez długie lata pracował w Zakładowym Domu Kultury Ostrołęckich Zakładów Celulozowo – Papierniczych, któremu dyrektorował wówczas Dionizy Maliszewski.
Debiutował w 1965 r. na łamach Tygodnika Kulturalnego. Swoje wiersze drukował również w Kamenie, Zielonym Sztandarze, Trybunie Mazowieckiej, Barwach, Zarzewiu, w kwartalniku Twórczość Ludowa, Poezji Dzisiaj, Przydrożach i innych. Utwory poetyckie T. Machnowskiego odnajdziemy także w wielu almanachach poetyckich.
Był współtwórcą Grupy Literackiej Narew, laureatem nagrody poetyckiej im. Jana Pocka. Członek Związku Literatów Polskich.
Narew, przyroda nadnarwiańska i człowiek – to główne tematy jego twórczości poetyckiej i prozatorskiej. Był jednak zakochany w rzece, bardzo z nią związany. Mimo że zmieniał miejsca zamieszkania to zawsze były one nad Narwią. Jego poezja przesycona jest miłością do rzeki i nadnarwiańskiej przyrody. Codziennie po obiedzie wędrował na most Madalińskiego skąd spoglądał na rzekę, to był rytuał, który trwał niemal do końca Jego ziemskiej wędrówki. O rzece i jej otoczeniu mógł opowiadać godzinami.
Ostatni raz widzieliśmy się z Tadeuszem na wieczorze literackim z Wojciechem Kassem 9 marca br. w Klubie przy Studziennej, trzy dni później zamknięto przed koronawirusem biblioteki i cały świat. To był niezwykle trudny czas dla Poety, dla którego bywanie w Bibliotece, w Galerii czy Muzeum, spotkania z ludźmi, rozmowy było całym sensem Jego życia. Nagle Mu to odebrano, pozostała Mu tylko Narew, którą codziennie odwiedzał.
Któż nam teraz, Panie Tadeuszu, będzie opowiadał te niesamowite historie o Narwi, o śpiewie ptaków .... Któż będzie się przekomarzał czy wypić na spotkaniu w bibliotece kawę, herbatę, a może.... Kto będzie zwracał się do bibliotekarek i młodych poetek "Drogie czarowniczki"?
Tadeusz Machnowski WYDAŁ DRUKIEM:
Poezja:
- Wiersze.- Warszawa, 1971
- Między ostrzem słowa a językiem miecza.-Warszawa, 1975
- Za podwójną gardą.- Ostrołęka, 1982
- Las.- Ostrołęka,1984
- Wieżowce.- Ostrołęka, 1985
- Małe mauzoleum.- Ostrołęka, 1987
- Niebieski prom.- Ostrołęka, 1991
- Miejsca serdeczne.- Ostrołęka, 1999
- Mały koncert ziołowy.- Ostrołęka, 1999
- Nagle łódź się zachwiała.- Ostrołęka, 1999
- Sens życia.- Ostrołęka, 1999
- Ustronia i uroczyska. - Ostrołęka, 1999
- Schodami do nieba. - Ostrołęka, 2008
- Narwiobóle. - Durlasy, 2010
- Jutro będzie inaczej. - Kraków, 2012
- Odmarsz rówieśników. - Ostrołęka, 2014
- Spowiedź safanduły. - Ostrołęka, 2015
- Melodie młodości. - Ostrołęka, 2016
- Monogramy i ornamenty. - Ostrołęka, 2018
Proza:
- Legenda Narwi.- Ostrołęka, 2001
- Nadnarwiańskie niezapominajki.- Ostrołęka, 2003
- Bug z nami Narwio. - Ostrołęka, 2013